روز معلم / جور استاد به ز مهر پدر

سعدی در این حکایت می‌خواهد به این مفهوم برسد که سختی و جورِ معلم، به هر روی موجبِ پیشرفت و تربیتِ آدمی می‌شود. شاید برای رسیدن به جایگاهِ والای معلم، خواندنِ دوباره و چندباره‌ی این حکایت، لازم و ضروری باشد.

 معلم کُتّابی دیدم در دیارِ مغرب ترشروی تلخ گفتار، بدخوی، مردم آزار، گدا طبع، ناپرهیزگار، که عیشِ مسلمانان به دیدنِ او تبه گشتی و خواندنِ قرآنش دل مردم سیه کردی. جمعی پسرانِ پاکیزه و دخترانِ دوشیزه به دست جفای او گرفتار، نه زَهره خنده و نه یارایِ گفتار؛ گه عارضِ سیمین یکی را طپنچه زدی و گه ساقِ بلورینِ دیگری شکنجه کردی. القصه شنیدم که طَرَفی از خباثتِ نفسِ او معلوم کردند، بزدند و براندند. پس مَکتبِ او را به مُصلحی دادند، پارسای سلیمِ نیک مرد حلیم که سخن جز به حکمِ ضرورت نگفتی و موجب آزار کس بر زبانش نرفتی.

دوازدهم اردیبهشت روز معلم را به تمام معلمان عزیز کشورمان تبریک می‌گوییم و خطاب به آنها می‌گوییم که قدرتان را می‌دانیم.

انتهای پیام/